می گویند زن های عرب دلشان که می گیرد، غصه که می افتد به جانشان، راه کج می کنند سوی حرم تو آقا !

  می نشیند یک گوشه، چادرشان را روی صورتشان می کشند، هی می گویند:

  یا عباس ادرکنی

  ادرکنی بحق اخیک الحسین

  می گویند شما کاشف الکرب حسینی ?? می گویند هر که می رود کربلا غم های دلش، حواله می شود به سوی حرم شما

  عقده های دلش باز می شود در آن صحن، دلش آرام می گیرد...

  یا عباس !

  کرب هایم را برایت آورده ام

  غصه هایم را آورده ام

  راهی به کربلا ندارم مانده ام در این شهر پر التهاب.

  مانده ام در این خستگی

  نذر کرده ام برای دل خسته ام

  نذر کرده ام بنشینم گوشه ای و برای دل خسته ام بخوانم:

  "یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ کَرْبی بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ" .

  دریاب این دل را...